Advies voor mijn jongere ik als co-assistent
Lieve (jonge) Iris,
Wat ben je ongelofelijk zenuwachtig voor je eerste dag als co-assistent. Je slaapt al een aantal nachten niet en je hebt de hele dag een beetje buikpijn. Het grote onbekende staat te beginnen en je weet niet hoe je je moet voorbereiden. Tegelijkertijd ben je zo trots dat je een witte jas aan mag, eindelijk! Natuurlijk heb je die tijdens de bachelor al wel eens aan gehad, maar nu is het voor het ‘echie’. Ik kan je alvast vertellen; de eerste weken worden bikkelen, je gaat het niet leuk vinden. Je gaat je ook afvragen of dit vak wel bij je past. Maar je ziet dat anderen ook moeten wennen, ook al lijkt dat bij hen sneller te gaan. Je gaat denken dat andere co-assistenten veel sneller leren en beter zijn in hun vak. Het vergelijken met collega co-assistenten vind je lastig los te laten en gaat je nog in de weg staan. Uiteindelijk ga je je meer richten op jezelf, wat je ook meer zelfvertrouwen gaat geven, dus probeer je minder aan te trekken van anderen. Je gaat goede en positieve feedback ontvangen van je supervisoren; geloof dit dan ook. Probeer niet in elk compliment ook een kritische noot te zoeken, vaak gaat het ook gewoon heel goed. Uiteindelijk ga je meer lol beleven, omdat je de geneeskunde beter gaat snappen. Je gaat meer ruimte voelen om ook eens een praatje te maken met patiënten en collega’s, waardoor je je meer betrokken voelt bij een afdeling. Uiteindelijk ga je daar de kracht vinden in je werkplezier; samenwerking met je team en patiënten. Dit ga je voor het eerst beseffen tijdens je coschap huisartsgeneeskunde. Al snel ga je voelen dat je je hier op je plek bent, dat je je op je gemak voelt en dat je beter kunt aansluiten bij je patiënten. Het zal even duren voordat je dit gevoel erkent. Er is een hele COVID-19 pandemie voor nodig, maar uiteindelijk is het gevoel wat je tijdens je coschappen hebt opgedaan datgene wat je naar de eerste lijn zal leiden.
Dus lieve co-assistent Iris, geloof in jezelf en in je kunnen. Geniet van de momenten dat je gave patiënten casussen mag meemaken en alle ervaring die je op doet bij alle specialismen. Je gaat namelijk nog erg lachen om die strenge specialisten en bijzondere arts-assistenten, je hebt er stiekem ook veel van geleerd. En volg je gevoel, gun jezelf de tijd om uit te zoeken waar je naar toe wil. Het maakt niet uit dat iedereen dit al lijkt te weten, behalve jij. Jouw zoektocht duurt zo lang als ie duurt.
Veel liefs,
Je oudere zelf.