Ik ben op zoek naar de mogelijkheden op de arbeidsmarkt met een doktersdiploma. De standaardroute van arts-assistent tot medisch specialist in het ziekenhuis kennen we allemaal goed door de coschappen, maar wat is er buiten het ziekenhuis eigenlijk allemaal te kiezen? Elke week staat er een blog online, de ene week over van alles wat te maken heeft met het maken van die keuze, de andere week krijg je een inkijkje in het leven van een dokter die andere keuzes gemaakt heeft. Want hoe ziet je dag er dan uit? Waarom zijn deze keuzes gemaakt? En hoe is hij of zij gekomen op de plek waar die dokter nu staat?
Deze week ga ik in gesprek met een cosmetisch arts, niemand minder dan dokter Dionne Deibel. Ze is slechts 25 lentes jong, enorm gedreven in alles wat ze doet, maar ook een echte levensgenieter en niet te vergeten mijn oud studie- en huisgenootje.
Lieve Dionne, wat ontzettend leuk dat jij een inkijkje wilt geven in jouw leven. Vertel eens, wat doe jij nou precies?
Ik ben cosmetisch arts. Op dit moment werk ik alleen met injectables: botox en fillers dus. Ik heb de hele dag poli waarbij ik patiënten zie, de hulpvraag achterhaal, een behandelplan maak en vrijwel altijd direct de behandeling uitvoer. Mijn dag bestaat uit nieuwe patiënten en herhaalbehandelingen. Ik vind het met name gewoon heel erg leuk om met mijn handen bezig te zijn. Je ziet direct resultaat, ook al is het eindresultaat pas na 2 weken echt goed zichtbaar, onder de naald zie je de verbeteringen ontstaan en dat maakt het leuk! Waar ik ook erg blij mee ben is de sfeer in mijn spreekkamer. Doorgaans hebben patiënten echt geen zin om naar de dokter te gaan, maar bij mij komen ze allemaal uit vrije wil. Bij ons komen patiënten blij binnen en gaan nog blijer naar buiten.
‘ Bij ons komen patiënten blij binnen en gaan nog blijer naar buiten. ‘
Vond je het moeilijk om de keuze te maken om buiten het ziekenhuis te gaan werken? Wat stond je het meest tegen in het ziekenhuis?
Ja, ik heb enorm geworsteld met de vraag wat ik wilde gaan doen na Geneeskunde. Zoals velen heb ik tijdens mijn studie mijn best gedaan om een CV op te bouwen. Ik heb onderzoek gedaan, verschillende artikelen geschreven, in het bestuur van IFMSA (International Federation of Medical Students Associations) gezeten, bijbaantjes gehad en een jaar lang masterclasses van VCMS (Vereniging Chirurgie voor Medische Studenten) gevolgd. Ik ben na mijn studie van Eindhoven naar Nijmegen verhuisd om daar gratis fulltime onderzoek in het Radboudumc te doen, na twee andere betaalde banen ervoor te hebben afgezegd. Naast fulltime onderzoek werkte ik bij bloedbank Sanquin, want de huur moet immers ook betaald worden, maar dat betekende weken van 70-80 uur. Kortom, ik ben nooit bang geweest om hard te werken.
Echter, om politieke redenen ben ik niet in opleiding gekomen bij het specialisme dat ik graag wilde. Een lid van de sollicitatiecommissie heeft, zonder me ooit gesproken te hebben voor de sollicitatie zelf, een veto uitgesproken dat ze mij absoluut niet op de afdeling wilde hebben om onduidelijke redenen. Op de vraag wat ik niet mis aan het ziekenhuis, moet dit het antwoord zijn: de politieke spelletjes. Mijn toekomst ligt namelijk in de handen van de leden van de opleidingscommissie, dat is een enorme machtspositie. En hun keuzes worden niet altijd gebaseerd op hoe goed je bent, maar ook of ze je aardig vinden en welke contacten je hebt. Dan voel je je heel erg machteloos.
Enfin, de tweede optie was promoveren en verder uitzoeken wat ik nou eigenlijk wilde. Om contact te houden met de kliniek ben ik aan de slag gegaan als cosmetisch arts, maar dat is zo ontzettend goed bevallen dat ik dit fulltime ben gaan doen. Het is de beste keuze die ik had kunnen maken, maar het is zeker niet zonder rouwproces gegaan. Arts worden in het ziekenhuis had ik al bijna 20 jaar voor ogen, dus daar afscheid van nemen was lastig en ging gepaard met enige traantjes ondanks dat ik wist dat het goed was.
Hoeveel vrijheid heb jij in je werk? Hoe veel uur werk je en wie bepaalt er wanneer jij werkt en hoe je werkdag eruit ziet?
Ik werk 5,5 dag in de week, maar de dagen zijn relatief kort. Op dit moment werk ik van 9.30-17.00 uur en in de zomer wordt dit 8.30-16.00 uur. Op het moment dat ik de deur achter me dicht trek, ben ik ook echt klaar met werken. Ik volg gemiddeld twee keer per maand een webinar in de avond, dat is niet verplicht maar vind ik gewoon interessant.
Ik werk als ZZP’er, dat houdt in dat ik mijn eigen uren en vakantie bepaal. In principe heb ik daarin alle vrijheid. Het nadeel is wel dat wanneer je niet werkt, er ook geen geld binnen komt. Dat geeft soms wel druk om meer en meer te werken.
Binnen het werk heb ik ook veel vrijheid. De eerste maanden viel het me op dat ik in het ziekenhuis altijd alles deed met de gedachte in mijn achterhoofd ‘wat gaat mijn supervisor hier van vinden? Is het goed genoeg?’, nu heb ik geen supervisor en hoef ik alleen nog maar met de patiënt bezig te zijn.
Heb je diensten? Zo ja, hoe vaak en zijn deze diensten druk?
Gemiddeld heb ik één week per jaar dienst. Deze heb ik al gehad en ik ben nul keer gebeld, dus ze zijn wel te doen haha.
‘Arts worden in het ziekenhuis had ik al bijna 20 jaar voor ogen, dus daar afscheid van nemen was lastig en ging gepaard met enige traantjes ondanks dat ik wist dat het goed was.’
Hoe veel procent van je werkdag ben je bezig met administratie?
Ik denk dat ik ongeveer twee minuten per consult bezig ben met administratie, consulten duren 15 tot 30 minuten. Deze administratie is af tijdens het consult, dus het komt nauwelijks voor dat ik nog aparte administratie moet doen.
Wat vind jij het allerleukste aan je werk? En wat is voor jou een nadeel?
Ik ben in de lead van mijn eigen behandelingen en zoals eerder gezegd, de sfeer is heel goed. Als ik een nadeel zou noemen is dat het feit dat ik me een stuk minder dokter voel.
En dan een hele brutale vraag, wat schuift dat?
Dat ligt een beetje aan de kliniek waar je werkt, maar gemiddeld één tot meerdere medisch specialisten salarissen. Het nadeel: niet werken is geen geld.
Zijn er doorgroeimogelijkheden?
Op dit moment werk ik alleen met injectables, ik wil dat graag uitbreiden met chirurgie. Er is chirurgisch steeds meer mogelijk als cosmetisch arts en het is één van de snelst ontwikkelende vakgebieden, dus de mogelijkheden breiden alleen maar uit. Als je een ondernemershart hebt, zit je in dit vakgebied natuurlijk ook goed. Een eigen kliniek openen kan zeker tot de mogelijkheden behoren van je carrièrepad.
Mis je het ziekenhuis wel eens?
Soms mis ik het dokteren wel. Ik voel me meer een behandelaar dan een dokter op de meeste momenten.
Had je bepaalde keuzes anders willen maken?
Nee, heel cliché, maar ik heb van al mijn keuzes waardevolle lessen geleerd. Ik heb door mijn reis veel nagedacht en geleerd over wie ik ben en wat mij gelukkig maakt, plus aan mijn tijd in het Radboud heb ik een hele leuke vriend over gehouden haha.
Allerlaatste vraag, als er mensen zijn die ook cosmetisch arts zouden willen worden. Hoe zouden zij dat dan aan moeten pakken?
Cosmetisch arts is geen beschermde titel, ik heb een interne opleiding gevolgd. Je hoeft overigens niet per se arts te zijn, er zijn bij onze kliniek ook HBO-verpleegkundigen. Het is populairder bij patiënten dan bij artsen, dus op het moment staan er bij veel klinieken vacatures open!
Wil je meer weten over Dionne en haar werk? Of heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze blog? Laat dan een berichtje achter op instagram via onderstaande buttons. Heb je vrienden of collega’s die deze blog interessant of inspirerend kunnen vinden, deel het dan met ze!